Kiedy mówimy, ze coś nas ani grzeje, ani ziębi mamy na myśli to, że jakaś rzecz bądź także jakaś osoba jest nam kompletnie obojętna i tak na dobrą sprawę to wcale nas nie obchodzi. Jest nam dla przykładu kompletnie obojętne, w jaki sposób się ktoś zachowa – powiadamy mu wówczas, że niech robi, co chce, to jego prywatna sprawa, a nas ona ani grzeje, ani ziębi, nie jesteśmy przecież czyjąś niańką. Czasami również niektórzy ludzie mają jakieś dziwne tendencje do opowiadania nam rzeczy, które uważamy za mało nas frapujące, bo czy ktoś ożenił się czy nie, czy się z kimś pokłócił albo że przygarnął pod swój dach jedenastego już kota, to nie jest nasza sprawa i kompletnie nas takie rzeczy nie obchodzą. Pytamy zatem rozmówcę, po jaką właściwie cholerę nam to wszystko opowiada, skoro nas to ani grzeje, ani ziębi i na dobrą sprawę mamy to wszystko w nosie. Jeżeli jakaś sprawa nas po prostu nie interesuje, nie dociekamy, jak potoczyła się dalej i skąd właściwie wziął się problem, to dla nas nieistotne.

Sformułowania „za nic w świecie” używamy wówczas, kiedy chcemy bardzo dobitnie podkreślić, że się na coś nie zgodzimy, choćby nie wiadomo co się działo. Za nic w świecie – czyli za żadne skarby, pod żadnym pozorem. Nie istnieje najmniejsza nawet opcja, która skłoni nas do zrobienia czegoś. Jeżeli mówimy, że za nic w świecie się na coś nie zgodzimy, to mamy świadomość tego, co mówimy. Odmawiamy, albowiem skierowana pod naszym adresem prośba całkowicie kłóci się z naszym światopoglądem. Owszem, niekiedy jesteśmy zdolni nagiąć nieco ten nasz światopogląd, nie jest on jakiś sztywny, ale są sytuacje, kiedy jest to po prostu absolutnie niemożliwe. Mówiąc komuś, że za nic w świecie się na coś nie zgodzimy, dajemy mu również wyraźnie tym samym do zrozumienia, ażeby przede wszystkim do tego tematu w naszej obecności już nie wracał, a na przyszłość piętnaście razy się nad czymś zastanowił, kiedy najdzie go zamiar złożenia komukolwiek jakiejś propozycji. Oszczędzi sobie kompromitacji w czyichś oczach.

Zima już za pasem, listopad się kończy i nie mamy absolutnie żadnych złudzeń co do tego, że oto nadchodzi najchłodniejsza ze wszystkich pór roku, chociaż synoptycy zapowiadają jeszcze konkretne ocieplenie i nawet kilkunastostopniowe temperatury. No, ciekawe Pożyjemy, zobaczymy Kiedy na dworze króluje zamieniający twarze w maski mróz, a pod nogami chrupie śnieg, pragniemy możliwie jak najszybciej znaleźć się w jakimś ciepłym pomieszczeniu. Zwykle mamy tutaj na myśli swoje własne cztery kąty. Po wejściu do domu prosto z takiego ziąbu, pierwszą rzeczą, na jaką mamy ochotę, to ogrzać się. zdejmujemy kurtkę i ciężkie buty, po czym z upodobaniem wskakujemy w nasz ukochany, ciepły sweter. Nie ryzykujemy oczywiście uszkodzeniem dłoni poprzez umieszczenie ich pod struga gorącej wody, ale chętnie przykładamy je do cieplutkiego kaloryfera. Poza tym świetnym sposobem na rozgrzanie nie tylko zziębniętych dłoni jest kubek z gorącą herbata, obowiązkowo z cytryną. Do pełni szczęścia brakuje nam tylko koca.

O matematycznych katach uczą się już dzieci w najmłodszych klasach szkoły podstawowej. Uczniowie swoją znajomość katów zaczynają od poznawania figur geometrycznych – oczywiście nie we wszystkich tych figurach występują kąty, niechlubnym wyjątkiem jest tutaj koło. Kąty mogą mieć różne stopnie, zależy to od ich nachylenia. Mamy dla przykładu do czynienia z tak zwanymi kątami prostymi – o tych zresztą słyszy się najczęściej. Z kątami prostymi spotykamy się w kwadratach i prostokątach. Kąt prosty wynosi zawsze dziewięćdziesiąt stopni. Oprócz kątów prostych mamy w matematyce cały szeregi innych katów, dla przykładu mogą to być między innymi kąty wypukłe, wklęsłe, ostre, rozwarte, zerowe, pełne, półpełne, przyległe czy wierzchołkowe. Matematycy na pewno się świetnie na tym wszystkim znają i dobrze się w tym orientują. Dal kogoś, komu matematyka jest generalnie kulą u nogi, rozpoznawalne są na dobrą sprawę tylko kąty proste – to i tak oczywiście nie lada sukces. Nie każdy musi się na tym znać.

Kiedy mówimy „nic takiego”, mamy na myśli, że się nic nie stało. Nie stało się bowiem coś, czym należałoby się w ogóle przejmować. Zaszło jakieś zwykłe nieporozumienie albo też rzecz, która się wydarzyła, nie jest istotna i nie ma żadnego znaczenia. Nie należy zatem w ogóle sobie tym głowy zawracać. Gdy mówimy do kogoś, że nic takiego się nie stało albo nic takiego się nie dzieje, ten ktoś przyjmuje to na słowo. My również zachowujemy się tak samo w analogicznych sytuacjach. Nie zawsze więc wiemy, co komu naprawdę w duszy gra, ponieważ stwierdzenie, że nic takiego się nie dzieje wcale nie jest z tym właśnie równoznaczne. Sami zresztą czasami się tak zachowujemy, jesteśmy smutni, bo coś nas gryzie, ale nie mamy ochoty mówić o tym komukolwiek. Pewne rzeczy wolimy po prostu zostawić tylko dla siebie. czasem używamy tego wyrażenia, by dać komuś do zrozumienia, żeby się czymś tak strasznie nie stresował. Pocieszamy go, że to nic takiego i że na pewno wszystko się wyjaśni oraz będzie w porządku.