Czasami, kiedy chcemy zaprzeczyć, wykrzykujemy „ależ nic podobnego!”. Oznacza to, że według nas ktoś po prostu bzdury opowiada. Dajemy mu w ten sposób do zrozumienia, że wcale się z nim nie zgadzamy i że podchodząc do jakiegoś zagadnienia w taki, a nie inny sposób, myli się i nie ma za grosz racji. Powiedzenie „nic podobnego” to często również zasugerowanie komuś, że najzwyczajniej w świecie kłamie – sami wiemy, że niekiedy ktoś nas usiłuje w coś wkręcić i aby inni przestali o nas w miarę dobrze myśleć, to ktoś przy ludziach mówi na nasz temat bzdury. Niekiedy o takich plotkach dowiadujemy się jeszcze od kogoś innego i ten ktoś przychodzi do nas, aby dowiedzieć się prawdy. Chce usłyszeć z naszych ust jak było naprawdę. Gdy mówi nam, co usłyszał na nasz temat, zaprzeczamy i odpowiadamy, że nic podobnego nigdy nie miało miejsca. Niekiedy natomiast używamy tego wyrażenia wypierając się twardo tego, co naprawdę miało miejsce. Idziemy wtedy po prostu w zaparte i rżniemy przysłowiowego głupa.

Sformułowania „za nic w świecie” używamy wówczas, kiedy chcemy bardzo dobitnie podkreślić, że się na coś nie zgodzimy, choćby nie wiadomo co się działo. Za nic w świecie – czyli za żadne skarby, pod żadnym pozorem. Nie istnieje najmniejsza nawet opcja, która skłoni nas do zrobienia czegoś. Jeżeli mówimy, że za nic w świecie się na coś nie zgodzimy, to mamy świadomość tego, co mówimy. Odmawiamy, albowiem skierowana pod naszym adresem prośba całkowicie kłóci się z naszym światopoglądem. Owszem, niekiedy jesteśmy zdolni nagiąć nieco ten nasz światopogląd, nie jest on jakiś sztywny, ale są sytuacje, kiedy jest to po prostu absolutnie niemożliwe. Mówiąc komuś, że za nic w świecie się na coś nie zgodzimy, dajemy mu również wyraźnie tym samym do zrozumienia, ażeby przede wszystkim do tego tematu w naszej obecności już nie wracał, a na przyszłość piętnaście razy się nad czymś zastanowił, kiedy najdzie go zamiar złożenia komukolwiek jakiejś propozycji. Oszczędzi sobie kompromitacji w czyichś oczach.

Kiedy mówimy „nic takiego”, mamy na myśli, że się nic nie stało. Nie stało się bowiem coś, czym należałoby się w ogóle przejmować. Zaszło jakieś zwykłe nieporozumienie albo też rzecz, która się wydarzyła, nie jest istotna i nie ma żadnego znaczenia. Nie należy zatem w ogóle sobie tym głowy zawracać. Gdy mówimy do kogoś, że nic takiego się nie stało albo nic takiego się nie dzieje, ten ktoś przyjmuje to na słowo. My również zachowujemy się tak samo w analogicznych sytuacjach. Nie zawsze więc wiemy, co komu naprawdę w duszy gra, ponieważ stwierdzenie, że nic takiego się nie dzieje wcale nie jest z tym właśnie równoznaczne. Sami zresztą czasami się tak zachowujemy, jesteśmy smutni, bo coś nas gryzie, ale nie mamy ochoty mówić o tym komukolwiek. Pewne rzeczy wolimy po prostu zostawić tylko dla siebie. czasem używamy tego wyrażenia, by dać komuś do zrozumienia, żeby się czymś tak strasznie nie stresował. Pocieszamy go, że to nic takiego i że na pewno wszystko się wyjaśni oraz będzie w porządku.