W naszych sklepach papierniczych można bez problemu kupić tak zwaną glinę rzeźbiarską. Nie jest drogim artykułem, opakowanie kosztuje jakieś pięć, sześć złotych, więc nie jest to porażający wydatek. Tymczasem może to być naprawdę wspaniała zabawa – i to nie tylko dla dzieci. Można z niej śmiało robić wisiorki, ozdoby stojące, czy nawet pokusić się o kształtowanie jej na specjalnym tłoczku albo o kształtowanie przy pomocy gipsowych form. Spectrum jej zastosowania jest zatem bardzo szerokie – co tylko twórcy wyobraźnia podpowie. Zabawa taką gliną wyrabia u człowieka zdolności manualne, dlatego również stosuje się ja przy okazji różnych terapii zajęciowych. Lepiej robić z niej nieco grubsze przedmioty, bo te cienkie szybko pękają. Aby z nimi dalej pracować, muszą przede wszystkim dobrze wyschnąć – jak długo to potrwa, zależy od grubości przedmiotu. Dobrze jest zostawić taki przedmiot na kilka godzin przy jakimś kaloryferze. Potem spokojnie można zabrać się za ozdabianie, na przykład malowanie.

Jakże często po powrocie do domu na przykład zdarza nam się zastać w nim kompletny bałagan! Nie znosimy czegoś takiego, nawet jeżeli nie należymy do fanatyków sterylnej czystości i porządku idealnego. Mistrzami w robieniu kompletnego bałaganu są przede wszystkim dzieci – posiadają one niebywały talent do wywracania wszystkiego do góry nogami w zastraszająco szybkim tempie, a to, do czego potrafią być zdolne, z pewnością zaskoczy niejedną dorosłą osobę. Na kompletny bałagan w domu często narzekają te kobiety, które na swoich głowach mają nie tylko pracę zawodową, ale i utrzymanie domu, zaś małżonek niespecjalnie wyrywa się do pomocy (wówczas samo się ciśnie na usta pytanie: to po jaką cholerę mieć takiego męża?). O kompletnym bałaganie mówimy również wtedy, kiedy po dłuższej nieobecności spowodowanej przebywaniem albo na zwolnieniu lekarskim, albo na urlopie wypoczynkowym wracamy do naszego miejsca pracy i zastajemy tam cos, czego wcale nie chcielibyśmy zastać, wszystko jest nie po naszemu.

Ludzie w zasadzie zawsze noszą przy sobie komplet jakiś kluczy. Klucze te mają zastosowanie do różnych rzeczy i otwieramy nimi różne drzwi. Podstawowym składnikiem takowego kompletu są oczywiście klucze do naszego domu bądź mieszkania. Bez nich ani rusz, a wiadomo przecież, że domownicy zazwyczaj wracają do domu o różnych porach i rzadko zdarza się tak, że wszyscy przychodzą do domu o tej samej porze. W naszym kluczowym komplecie bardzo często znajdują się również kluczyki do pocztowych skrzynek – chociaż Internet praktycznie zastąpił już tradycyjną korespondencję, to jednak od czasu do czasu przychodzi do nas tradycyjna koperta, zwykle zawierająca wyciąg z banku albo kolejny rachunek do opłacenia. W naszym podręcznym komplecie nie może również zabraknąć kluczyków do samochodu, o ile rzecz jasna posiadamy własne autko. Czasami nosimy przy sobie również służbowe klucze – załóżmy, że do jakiegoś służbowego pomieszczenia tylko my mamy prawo wstępu, więc musimy bardzo pilnować kluczy do niego.

Kiedyś w przedszkolach oraz szkołach praktykowane było karanie niegrzecznych dzieci w ten sposób, że jeśli coś przeskrobały, to musiały odstać swoje w kącie. Teraz – w związku z bardzo popularnym bezstresowym wychowaniem młodzieży – odeszło się od takowych praktyk i jeżeli ktoś się źle zachowuje, to po prostu udziela mu się nagany, zwraca się uwagę, czasami wpisywaną do dzienniczka uczniowskiego (w młodszych klasach szkoły podstawowej). Stanie w kącie nie było dla ukaranego w ten sposób delikwenta niczym przyjemnym chociażby z tego względu, że na dłuższą metę było to po prostu nużące zajęcie. No i na dodatek nogi po jakimś czasie zaczynały boleć, bo jak nauczyciel kazał komuś maszerować do kąta, to nie na dziesięć czy piętnaście minut, ale na godzinę albo nawet i dłużej. Winowajca musiał stać tyłem do całej klasy i się nie odzywać, co nie było szczególnie łatwym dlań zadaniem. Wylądować w kącie można było nawet za drobne przewinienia. W ten sposób uczono dzieci subordynacji oraz dyscypliny.

Jednym z najlepszych wynalazków ludzkości są – według mnie – wszelakiego kalibru leżaki i leżanki. Ja zwłaszcza jestem zagorzałą fanką tych drugich, ponieważ w przeciwieństwie do zwykłych leżaków, leżanki są świetnie wyprofilowane, przez co są również o całe niebo wygodniejsze. Leżanki najczęściej są większymi meblami, których nie sposób spakować pod pachę i bez większego wysiłku przenieść z jednego miejsca w drugie. Leżanki ustawiamy sobie w mieszkaniach i służą nam jako miejsce do wygodnego wypoczynku. Jeżeli natomiast mamy takowe możliwości, latem wystawiamy je sobie na balkon albo do ogrodu. Tradycyjne z kolei leżaki kojarzą się przede wszystkim z wakacyjnym wypoczynkiem – są składane, można je bez kłopotów przenosić w nieskomplikowany sposób, ale jednak nie należą do rzeczy specjalnie wygodnych. Leżąc w nich opalamy się na plaży albo pijemy siedząc w nich drinki gdzieś nad jakimś basenem. Złożony leżak nie zajmie dużo miejsca w bagażniku samochodu, bez problemu zabierzemy go na urlop.