Jedną z najsłynniejszych ulic świata jest bez najmniejszego cienia wątpliwości Ulica Pokątna. Ulica Pokątna jest ulicą oczywiście jak najbardziej fikcyjną, ale słyszał o niej każdy, kto czytał książki o młodym czarodzieju Harrym Potterze bądź oglądał filmy o jego przygodach. Ulica Pokątna znajduje się w Londynie i jest oczywiście ulicą magiczną. To właśnie tutaj czarodzieje oraz przyszli adepci magicznych sztuk zaopatrują się w akcesoria niezbędne do uprawiania magii. Na Ulicy Pokątnej można zatem kupić wszystko, co w tym fachu może się przydać. Są to między innymi odpowiednie podręczniki i poradniki, czarodziejskie różdżki (które same wybierają sobie właściciela), magiczne kociołki do przyrządzania magicznych mikstur i eliksirów, różne składniki potrzebne do przygotowywania magicznych proszków i tym podobne, wiele czarodziejskich gadżetów czy odpowiednie ubrania. Zabraknąć na Ulicy Pokątnej nie może również i odpowiednich zwierząt będących nieodłącznymi towarzyszami i symbolami czarodziejów.

Kończący się właśnie listopad jest okresem, kiedy tak zwany sezon grzewczy już trwa. Oczywiście, jeżeli ktoś mieszka w wolno stojącym domu może sobie włączyć ogrzewanie wtedy, kiedy mu się tylko zechce. Mieszkańcy blokowych osiedli są jednak skazani na łaskę i niełaskę spółdzielni mieszkaniowych. Sezon grzewczy rozpoczyna się zwykle w większości z nich jakoś pod koniec października, chociaż przyznać trzeba, że nasze drogie spółdzielnie nie kwapią się z odkręcaniem kurka z ciepłem, jeżeli o tej porze roku jest na dworze ciepło. Kiedy nastaje sezon grzewczy, sami możemy sobie regulować stopień ciepłoty naszych kaloryferów. Niektórzy w ogóle ich nie włączają, a jeśli już, to ustawiają na minimalne stopnie – warunek musi być tu jednak taki, że blok jest ocieplony i nie ma schrzanionej elewacji cieplnej. Bo jeśli ma, to nie dość, że odkręcać trzeba kaloryfery na maksymalną wartość, to jeszcze do tego walczyć całą zimę trzeba z grzybem na ścianach, co spółdzielnie mają oczywiście głęboko w poważaniu.

Życie lubi nas od czasu do czasu postawić w jakiejś dziwnej dosyć sytuacji, kiedy nie za bardzo wiemy, jak właściwie powinniśmy się zachować. Zdarza się na przykład, że w naszej obecności dochodzi pomiędzy dwójką naszych znajomych będących na co dzień parą do jakiejś utarczki słownej, która to w tempie błyskawicznym przeistacza się w kłótnie. Znajomi poruszać zaczynają swoje bardzo prywatne sprawy, które w gruncie rzeczy nas nie interesują, a już tym bardziej nie mamy najmniejszej ochoty występować tu w roli jakiegoś rozjemcy – zależy nam na dobrych układach z jednym i z drugim, zatem taktycznie wycofujemy się. Mówimy, że nic tu po nas, po czym ulatniamy się. nic tu po mnie – czyli w jakiejś sytuacji jestem zbędny, a moja obecność nie jest czymś wskazanym. Nic tu po mnie znaczy się niczego tutaj nie wskóram, moja pomoc na nic się nie zda i w określonych okolicznościach mogę co najwyżej czuć się niczym intruz. Najlepiej zatem się stanie, jeżeli sobie pójdę i nie będę komuś głowy zawracać.