Czasem mówimy do kogoś cos w stylu, że sobie leniuchuje, a robota w tym czasie odłogiem leży. Z leżeniem odłogiem kojarzy nam się zwykle ziemia, która mogłaby spokojnie służyć pod uprawę na przykład zbóż, ale nikt się nią nie zajmuje i w ten sposób pole się marnuje. Zatem jeżeli mówimy o czymś, że leży odłogiem, to mamy na myśli to, że jest mocno zaniedbane i pozostawione praktycznie same sobie. Z pracą tak też często bywa. Mamy doskonałą świadomość tego, że coś musimy zrobić, ale brakuje nam jakiejkolwiek motywacji do tego, ażeby się za to zabrać. Wolimy poleniuchować aniżeli wziąć się za to. dotyczy to nie tylko domowych zajęć, ale również zadań stawianych przed nami w miejscu pracy. Po prostu nam się nie chce i wolimy zająć się czymkolwiek, byle tylko nie tym, czym zająć się powinniśmy. Fakt, że robota leży odłogiem, wynika zatem z niczego innego jak z naszego lenistwa. Nie chce nam się i tyle, ale najgorszy moment przychodzi wówczas, kiedy ktoś nas w końcu pogoni i musimy coś zrobić.

Czasami bardzo nam na jakiejś sprawie zależy z pewnych względów jest ona dla nas strasznie ważna, dlatego też naprawdę solidnie się do niej przykładamy. Nie zawsze jednak nasze działania są uwieńczone sukcesem. Niekiedy coś się po prostu nie udaje i pomimo szczerych chęci oraz naprawdę porządnych starań, sprawa spełza na niczym. Całkowicie nie idzie po naszej myśli. Wówczas mówimy z żalem, że wszystko na nic. Tyle starań, tyle wysiłku i mnóstwo pracy poszło najzwyczajniej w świecie na marne. Nie tak miało przecież być, nie tego chcieliśmy. Jeżeli mówimy, że wszystko na nic, mamy na myśli, że tylko niepotrzebnie sobie żyły wypruwaliśmy, albowiem wszelakie nasze usilne starania na nic się zdały. Kiedy tak się dzieje, przypomina nam takowa sytuacja poniekąd syzyfowe prace. Nad czymś pracujemy, na czymś nam zależy, a tu jak na złość wszystko rozlatuje się w drobny mak. Jesteśmy wściekli, ponieważ los działa nam na przekór, sprawy układają się na opak, a nic nie jest takie, jak być powinno.